miércoles, 22 de junio de 2011

Preparando una boda I

A menos de 3 meses para EL DÍA, empiezan a haber cositas que preparar sin parar... Llevamos muchos días trabajando en la invitación y esta semana al fin podemos tenerlas.
Como es una boda low-cost, ha sido un privilegio y un placer contar con los dones de seres queridos que nos han ayudado, regalándonos su tiempo y talento. Gracias Sammy, gracias Dany, gracias Jesús, gracias Adauto.

Los invitados las recibirán los próximos días, aún nos falta hacer el ensobrado, pero no quería pasar por alto poder compartir nuestra invitación como adelanto por aquí. Y... con todos ustedes.... NUESTRA INVITACIÓN!!!!


Nuestra aventura con la boda va avanzando poquito a poco... Ya os iré contando!

Como siempre, agradecer a Aquel que tiene el control, por su cuidado infinito y provisión. GRACIAS!

sábado, 18 de junio de 2011

DÉCADAS Y ETAPAS

Esta semana pasada ha sido la selectividad, y pensando en ello, me daba cuenta que justo hace una década que la hice yo, con 18 años recién cumplidos. Eso siempre da que pensar.

Recordaba como fue para mí, los nervios que yo también tenía, la incerteza e ilusión acerca de mi futuro. Recordaba las horas que pasé estudiando, y que hice una apuesta con mi amiga Noelia, de que si la aprobábamos, nos íbamos a teñir el pelo de pelirrojas. Y así fue! :)

Cuántas cosas estaban aún por venir, cuantos cambios, cuantas personas que iban a ser importantes en mi vida, y que aún no conocía. Una década en la que me independicé antes de lo que pensaba, conociendo a las que aún son "mis hermanas" y viviendo tantas cosas con ellas... Una década en la que Dios me fue moldeando poco a poco, transformando mi vida pasito a pasito, pero sin duda en la que me rescató de lo que podría haber sido una vida muy distinta. Pequeñas decisiones, momentos, que ahora sé que fueron puntos de inflexión para cambiar mi vida.

Mi bautismo, con 18 años recién cumplidos.

 Mis "hermanas", mi familia al independizarnos.

Un regalo del cielo!

Quién me iba a decir que terminaría mi licenciatura de sociología casi 9 años más tarde, que me iba a ir a vivir a Barcelona para luego seguir independizada hasta el día de hoy, que iba a conocer y formar parte de Hosanna y todo lo que eso implica, que después de buscar el amor con tanto empeño, Dios iba a poner a mi mitad perfecta en mi camino y que de forma milagrosa e increíble iba a transformar nuestra relación día a día para que tuviéramos una unión inquebrantable, y que en unos meses daremos el paso de unirnos para siempre. Tampoco hubiera imaginado en ese momento el giro que daría la vida de mi madre, marchando a vivir a la otra punta del mundo.

En New York. Contigo.




Hosanna

Sempre presents, sempre al meu costat.

 
En una década caben muchas cosas, tantas que me da vértigo al tomar conciencia de todo lo que ha sucedido en estos 10 años. Cuando haces balance mirando atrás recuerdas algunas cosas con añoranza, pero SIN DUDAR, no volvería atrás. Soy otra persona, renovada, más sabia, más madura, más serena, más cansada también, pero enfocada a lo que de verdad importa, que es Jesús, y confiada en que voy a vivir aún muchas cosas más que ahora no imagino.

 Con mi hermano Isaac, en la iglesia que me vio crecer.

Viaje a India. Trascedental.

Con mamá y Esther.

Estoy cerrando una etapa, sin duda: después de 7 años compartiendo piso con gente diferente, esta semana se ha marchado mi última compañera de piso, y voy a estar un par de meses sola para en Septiembre empezar una etapa nueva y emocionante: el matrimonio; terminé mis estudios recientemente después de muchos años de esfuerzos y equilibrios; soy nuevo miembro de una iglesia, después de media vida en otra. Capítulos que se van cerrando para cerrar una etapa y dejar paso a una nueva. Emocionante!



jueves, 9 de junio de 2011

Live or exist?


Darrerament el meu temps s'esmuny d'una manera que no entenc, s'en van els dies, les hores, i no me n'adono. Cada dia el mateix, cada dia hores que marxen i tinc la sensació de ser al mateix lloc.
Paraules, idees, pensaments que s'amunteguen al meu cap, i sobretot al meu ventre. Amb ganes de sortir, com si es tractés d'un ocell tancat a una gàbia. Presoners de les seves pròpies limitacions, presoners que no saben en quina forma sortir, no troben els canals, la manera... I resten invisibles però presents.
Feix d'anhels, de desitjos i somnis que romanen aparentment endormiscats dins meu. Creativitat aparentment inexistent que comença a dir-me a cau d'orella que ja es hora de brollar. Intensitat eclipsada per aquesta societat i per aquest ritme de vida frenètic.

Nomès en ELL aconsegueixo trobar la pau que implica saber que hi ha un plà perfecte en que tots aquests somnis i anhels que encara no tenen nom, hi tindràn cabuda. Aconsegueixo tenir PLENITUD.

lunes, 6 de junio de 2011

CHANGE YOUR LIFE


Laia Gállego

Si me salvaste a mi...

Hoy solamente una canción. Lo cierto es que desde que la oí por primera vez, me identifiqué.
Y de nuevo hoy es de esos días en que la canto fuerte dentro de mi. Su coro es mi ruego...
Gracias Julián por regalárnosla y dejarme hacerla mía. 

A mi familia, a mis amados, hoy va por vosotros:

"Parte de mí" - Julián Candón


Porque cómo no querer compartir con vosotros el agua fresca en mitad de un desierto. Cómo no querer que disfrutéis del tesoro que he encontrado.



Laia Gállego

sábado, 4 de junio de 2011

A tres meses...

Ayer fué un dia especial.

En primer lugar porque después de muchos días seguidos trabajando mucho y con cansancio acumulado, pude empezar mi fin de semana en viernes, y disfrutar de un día lleno de detalles.
Por la mañana, por fin, mi segunda prueba de vestido... Esta vez ya pude ver con bastante detalle como será, y realmente estoy muy contenta! Cumple totalmente mis expectativas, es exactamente la idea que yo tenía de cómo quería el vestido. Lo cierto es que me asustaba un poco que no ese hubiera podido plasmar la idea que yo llevaba en la cabeza, pero realmente Eva captó y ha sabido llevar a cabo lo que yo quería. 


Poco a poco vamos perfilando detalles, quedan tres meses y estoy segura de que el resultado final será fantástico! Poco a poco todo encaja, estamos tranquilos y confiados, de que el de arriba lo tiene todo previsto. GRACIAS DIOS!


Luego por la noche, pudimos ir a ver un espectáculo fantástico. Nos tocaron entradas para ver a Voca People. Tengo que decir que nunca había visto aplaudir tanto al público en un teatro. Salimos encantados, una hora y media de espectáculo y música con mucha calidad.



Hoy, sábado tormentoso, mañana de maruji, pero en casa, y se agradece! 
Feliz fin de semana familia!!!




Y siempre siempre, agradecida a Dios por lo que tengo.

Laia Gállego